Literacki Rok 2024. Przedstawiamy sześciu wybitnych polskich pisarzy, którzy decyzją Sejmu i Senatu zostali wybrani na patronów roku 2024. 
Marek Hłasko (1934 – 1969) – to jeden z najpopularniejszych polskich pisarzy powojennych, autor poczytnych powieści i opowiadań, takich jak „Pierwszy krok w chmurach”, „Ósmy dzień tygodnia”, „Następny do raju” i „Pięknych dwudziestoletnich”– literackiego portretu jego pokolenia, który uczynił z Hłaski wroga władzy ludowej. Zygmunt Fortunat Miłkowski, pseudonim Teodor Tomasz Jeż, także Władysław Bonar, Z.F.M., Fortunat Metko, (1824 – 1915) – polski pisarz, publicysta i polityk niepodległościowy, powstańczy pułkownik. Jeden z najpłodniejszych pisarzy polskich. Autor ponad 80 powieści! Fascynowała go kultura ludowa i Ukraina, o której często pisał.Witold Gombrowicz (1904 – 1969) – Jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy XX wieku, autor powieści „Ferdydurke”, „Trans-Atlantyk” czy „Kosmos”. Zasłynął dzięki charakterystycznemu poczuciu humoru, pełnym sarkazmu i absurdu oraz wnikliwym analizom ludzkiej natury i krytyce społeczeństwa.Czesław Miłosz (1911 – 2004) – pisarz, poeta, laureat literackiej nagrody Nobla w 1980 roku za „bezkompromisową wnikliwość w ujawnianiu zagrożenia człowieka w świecie pełnym gwałtownych konfliktów”. Autor takich dzieł jak „Zdobycie władzy”, „Zniewolony umysł” i „Traktat moralny”.Kazimierz Wierzyński (1894 – 1969) – polski poeta, eseista i prozaik, na twórczości którego odbiły się czasy wojny. Należał do tych emigracyjnych pisarzy, którzy do końca pozostali wierni swoim ideałom. Mimo wielkiej tęsknoty za Polską, nie zdecydował się wrócić do kraju, będącego pod okupacją sowiecką. Wolał pozostać za granicą i tu wydawać swoje dzieła w zdecydowanie mniejszych nakładach niż proponowali mu komuniści. Autor „Wróbli na dachu” „Wolności tragicznej”, i „Róży wiatrów”.Melchior Wańkowicz (1892 – 1974) – pisarz, dziennikarz i publicysta. Jeden z najwybitniejszych polskich reportażystów z podróży do Prus, Meksyku czy Kanady. Autor tak znakomitych książek, jak „Na tropach Smętka”, „ Ziele na kraterze”, „Tędy i owędy” czy „Od Stołpców po Kair”oraz książki „Bitwa pod Monte Cassino”, której nieocenzurowane wydanie było możliwe dopiero w 1989 roku.
